'Σα κατ' βολιουμ του
Για παμε λοιπον.....
Δυο χρονια ειχα να ταξιδεψω, ειναι πολυς ο καιρος. Ενα χρονο παλευα στην Βαρυμπομπη και στα "περιχωρα" της Αττικης και ενα χρονο παλευα στην μαμα πατριδα. Το συνδρομο στερισης ειχε αρχισει να περνει επικινδυνες διαστασεις, μιας που τον τελευταιο μηνα πριν απολυθω κατεβαινα το μονοπατι για να παω να φυλαξω την πυλη και κοιταζα για "πατηματα".
Μετα την απολυση μου ειχε κατευθειαν δουλεια, ειναι δυσκολο να μενεις ενα ολοκληρο χρονο χωρις να πληρωνεσαι, οποτε η ιδεα της μοτοβολτας αμεσως μετα πηγε περιπατο...
Στην ιδια φαση περιπου βρισκοταν και ο Γιωτης, ετσι κι'αλλιως το τελευταιο μεγαλο ταξιδι ημασταν παλι συνοδοιποροι, κατεβηκαμε την Ελλαδα απο Λιμνη Κερκινης μεχρι Λιμνη Πλαστηρα χωματινα. Δουλειες, γαμοι, γεννες κλπ τον ειχαν κρατησει κι'αυτον για δυο χρονια "καθηλωμενο". Καθε σαββατοκυριακο βεβαια ημασταν στην "μπομπη" ομως και το ταξιδι χρειαζεται...
Οπως καταλαβαινετε, η αφορμη δεν χρειαζοταν να ειναι μεγαλη για να πουμε οτι φευγουμε. Μια φωτογραφια απο το προηγουμενο ταξιδι που ανεβασα σε ενα τοπικ εφτανε. Δυο απαντησεις αργοτερα ειχαμε κανονισει το που και το ποτε....
Βαλια Καλντα-Βαρδουσια ελεγε για φετος το μενου. 5 μερες.
Η ετοιμασια γνωστη, τα πραγματα που πρεπει να παρουμε μαζι μπαινουν πλεον αυθορμητα στα σαμαρια και το ταξιδι ξεκιναει απο την στιγμη που λες το ΟΚ. Απο κει και μετα απλα περιμενεις και το σωμα να ξεκινησει...
Ενα μεσημερι μετα την δουλεια κλεινω τα εισητηρια του καραβιου μιας που πλεον ειμαι στα πατρια εδαφη ξανα (Κρητη) και ενα απογευμα απλα τσεκαρω οτι απο την μετακομιση δεν εχω χασει κατι απο τα απαραιτητα για μια βδομαδα χωματινη....
Παρασκευη λοιπον 6 Αυγουστου. Η μηχανη ειναι πλυμενη, με τσεκαρισμα σε "σημεια" και με νεα λαδια και με περιμενει καρτερικα, που να ηξερε...
Το απογευμα φορτωνεται μιας και την επομενη μερα, Σαββατο 7 του μηνα, το ταξιδι ξεκιναει πολυ πρωι μιας που εχω κλεισει ημερησιο καραβι.
Αν κοιμηθηκα υσηχα? Το εχω παρει αποφαση πλεον, μια μερα πριν εχει ξενυχτι. Στην αρχη ελεγα οτι ειναι ο ενθουσιασμος των πρωτων ταξιδιων και οτι με τον καιρο θα συνηθισω. Πλεον ειμαι πεπισμενος οτι αυτη η χαρα και η αγωνια που εχουμε ολοι πριν απο ενα τετοιο ταξιδι δεν θα περασει. Δεν γινεται. Αν γινει κατι δεν παει καλα...
Ξημερωνει και 5.30 το πρωι πινω τον καφε μου με την μηχανη απ'εξω να περιμενει την μανιβελια (πτν μιζα και που'σαι) για να φυγουμε. Μεχρι το Ηρακλειο η διαδρομη δεν χρηζει περιγραφης. Στο καραβι μπηκα απο τους πρωτους και το ταξιδι ξεκιναει για μενα!!!
10 χρονια στην Αθηνα, πανω κατω, και τετοια θαλασσα πρωτη φορα βλεπω μεσοπελαγα!
Απογευμα φτανω Πειραια και φευγω για το σπιτι του Γιωτη. Τον βρισκω να "σκαλιζει" τον αναπτηρα για το gps. Ξεραμε οτι ειχε καποιο προβλημα με την τροφοδοσια, το δικο μου απο αρχες Ιουνη ειναι για σερβις στην garmin ευρωπης. Και? Αν μας αφησει οπου βγουμε. Σιγα μη χαλαστουμε για ενα gps και για μια διαδρομη. Στο βουνο να ειμαστε και ολα τ'αλλα τα βρισκουμε! Τσεκαρουμε μια τελευταια φορα οτι ολα ειναι οκ απο πραγματα κλπ και αραζουμε για κουβεντα. Σουβλακια για μασα και νανακια, το πρωι για μενα εχει την ποιο δυσκολη μερα. Κοντα 500χλμ ασφαλτο με τον τουτουρα....
Κυριακη 9 Αυγουστου. Φευγουμε!!!! 9.30 το πρωι εχει αναχωρηση! Η εθνικη μεχρι την Λαμια εχει "αλλαξει" για μενα, μιας και εχω καιρο (2 χρονια) να την περασω και πλεον εχει στρωθει με νεα ασφαλτο στα περισσοτερα σημεια, εχουν μπει νεα διοδια κλπ. Παρ'ολα αυτα με εντουρακι στην εθνικη ειναι μια πολυ βαρετη διαδικασια. Με 100-120 ανηφοριζουμε και στριβουμε για Δομοκο. Λιγο πριν τα Καμμενα Βουρλα εχω βαλει βενζινη και εχω προσεξει καποια λαδια στην ζαντα του τουτουρα. Η αλυσιδα λεω και συνεχιζω. Περναμε γρηγορα τον καμπο και μετα πριν την Καλαμπακα ξανα βενζινη. Ο καμπος να εχει επικινδυνες θερμοκρασιες και μεις να ανηφοριζουμε με ρυθμους χελωνας.
Στο βενζιναδικο πλεον τα λαδια που ειχα προσεξει στον προηγουμενο ανεφοδιασμο εχουν πιασει το ψαλιδι, το λαστικο και την πισω ζαντα και τα εχουν λουσει! Οχι ρε πστ, ηξερα οτι μονο αυτη τη μερα θα το ζοριζα, αλλα οχι και ετσι.....
Ως γνωστο ολα θα σου τυχουν εκει που δεν πρεπει, εκει που δεν θες. Μερφυ μαδα φακα. Δεν ειναι κατι σοβαρο, αλλα το λαδι που χανει ειναι αρκετο και πρεπει απο δω και στο εξης να εχω το νου μου για να αποφυγω τα χειροτερα. Αγοραζω ενα λιτρο λαδι απο το βενζιναδικο και βαζω το μισο μεσα για να ερθουν τα λαδια στα "ισα" τους. Συνεχιζουμε, ακομα ποιο σιγα, εχω και τα λαδια στο λαστιχο που περιμενουν να με ξαπλωσουν, και ανεβαινουμε την Καταρα. Απο δω και μετα αρχιζει η διαδρομη να ομορφαινει. Μεχρι εδω ατελειωτες ευθειες σε εθνικες και καμπους. Απο δω και πανω πρασινιζει το τοπιο, αρχιζουν τα στροφιλικια και η ζεστη του καμπου παει περιπατο!!
Λιγο αργοτερα εχουμε τα καλωσορισματα!!!!
Το μενου λεει Μηλια για ανεφοδιασμο σε βενζινη, Βοβουσα για ανεφοδιασμο σε χοληστερινη για εμας και Βαλια Καλντα για ανεφοδιασμο ψυχης....
Το γνωστο βενζιναδικο στην Μηλια, γνωστο σε ολους τους ταξιδιωτες εκει πανω, απλα δεν υπαρχει πλεον. Και οχι απλα δεν υπαρχει, αλλα σα να μην υπηρξε και ποτε!!!
Πρεπει να βαλουμε οπωσδηποτε βενζινη γιατι με τα 10λιτρα του ντεποζιτου μου δεν μπορω να παω πουθενα. Ρωταμε σε μια ταβερνα και μας λενε οτι το επομενο βενζιναδικο ειναι στα 10χλμ ποιο κατω, στην Κρανια. Φευγουμε και παμε εκει για βενζινη. Ευτυχως ηταν ανοιχτο. Εκει κοιταμε το gps και βλεπουμε ενα χωματοδρομο που θα μας εβγαζει στον δρομο που παει απο τα Γρεβενα στο Περιβολι. Θελει και σκεψη? Φυγαμε!!
Φτανουμε Περιβολι και αραζουμε στην, γεματη λογο Αυγουστου, πλατεια του για φαγητο. Στην πλατεια ειναι και μια παρεα ντοπιων εντουραδων οπου μας ρωτανε αν εχουμε τρομπα μαζι μας. Δυστηχως δεν ειχαμε, ειχαμε μαζι μας φιαλακια αερα απο κιτ επισκευης ελαστικων...Ευτυχως τα παιδια βρηκαν τελικα στο χωριο τρομπα και φουσκωσαν το λαστιχο που ηθελαν.
Συνεχιζουμε τον δρομο Περιβολιου-Βοβουσας και στριβουμε αριστερα προς Βαλια Καλντα ή οπως το λενε οι ντοπιοι, Πυρηνα, εννοωντας τον Πυρηνα του δρυμου.
Ειχαμε την μεγαλη τιμη οχι απλα να ξανασυναντησουμε κοπαδι αλογων, οπως και την πρωτη φορα που ανεβηκαμε, αλλα να μας ξανααφησουν να τα φωτογραφησουμε!!!
Τα λογια ειναι περιττα....
Γιωτης
Βρισκουμε ενα πλατωμα κατω απο ενα πευκο και στηνουμε τις σκηνες πριν μας πιασει η νυχτα. Η σημερινη μερα ηταν και η ποιο κουραστικη για μενα μιας που αυτη τη φορα ημουν εγω με το "μικρο". Την προηγουμενη φορα ημουν με την αφρικανα και ειχα φτασει χαλαρος, τωρα ομως ποναω και στην σκεψη οτι θα κατσω καπου μετα απο τοσα χιλιομετρα στην σελα του τουρουρα.
Η νυχτα ηταν αρκετα δροσερη. Βαλαμε τα πραγματα λεει μεσα στις σκηνες για να μην τα πιασει η υγρασια. Βλακειες. Η υγρασια στον Πυρηνα δεν μασαει απο φτηνες σκηνες...
Τελος πρωτης μερας