One more cup of coffee for the road

[Markas]

Αδριατική και Dubrovnik είναι από τα μέρη που θα ήθελα να πάω κάποια στιγμή.
Όσον αφορά τον πόλεμο...

Video from : www.youtube.com

[Slane]

Που να το φανταζόντουσαν ότι θα χρησιμοποιούσαν τα τείχη για πόλεμο τον εικοστό αιώνα..

[Slane]

Πέμπτη 15.8
Cavtat (Croatia) – Radanovici (Montenegro) 86 km


Φέτος ο δικός μας δεκαπενταύγουστος είναι πολύ διαφορετικός. Αντί για οικογενειακές μαζώξεις και γαστριμαργικές υπερβολές, βρισκόμαστε πολύ μακριά από τα σπίτια μας, κάνοντας αυτό που στη ζωή ευχαριστιόμαστε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είχαμε να καλύψουμε μια ογδονταπενταριά km από το Cavtat στο Radanovici, ένα μικρό χωριό 7 km νοτιότερα του Kotor στο Μαυροβούνιο. Λέμε τα έχουμε για πλάκα. Ναι καλά..

Εδώ είμαστε την πρώτη στάση για καφέ λίγα μόλις km μετά τα σύνορα Κροατίας – Μαυροβουνίου.
Στο καφέ για μοτοσικλετιστές BAJKER !!!





Τα περίπου 85 km βγήκαν περίπου σε 4 ώρες.. Με το που περάσαμε στο Μαυροβούνιο διανύσαμε μερικά km ημιαγροτικών δρόμων και όταν μπήκαμε σε αστικές περιοχές η κίνηση ήταν πραγματικά απερίγραπτη. Τα περισσότερα km κυλούσαν με δεύτερη ταχύτητα στα κιβώτια μας και που και που καμία τρίτη. Στην αρχή είχα πιστέψει πως είχε γίνει κάποιο τροχαίο και συνέβαινε αυτό αλλά έτσι ήταν όλο το παραλιακό Μαυροβούνιο. Πολύ εκνευριστική και κουραστική κατάσταση. Η εικόνα των μαυροβούνιων μοτοσικλετιστών είχε πολύ πλάκα. Φορούσαν μεν κράνος για την αστυνομία αλλά το συνδύαζαν με αμάνικα φανελάκια 80's και στα πόδια άπαντες σαγιονάρα.

Περάσαμε το Kotor και κινηθήκαμε προς το Radanovici που ήταν και το κατάλυμα μας περνώντας μέσα από το τούνελ Vrmac το οποίο ήταν μια φοβερή εμπειρία. 1637 m μέσα σε ένα τρομακτικά εκκωφαντικό θόρυβο από τους εξαεριστήρες του. Μετά από πολλές ερωτήσεις (είπαμε δεν έχουμε gps) φτάσαμε στο χωριό και στο δωμάτιο το οποίο ήταν το μεγαλύτερο από όλα όσα μείναμε. Μέχρι και μηχάνημα step για γυμναστική είχε.
Ο Βασίλης έμεινε για ξεκούραση και εγώ το ανήσυχο πνεύμα πήρα κατευθείαν τους δρόμους για το διπλανό Tivat. Έλπιζα η πολύ άσχημη γνώμη που είχα για το Μαυροβούνιο να αλλάξει αλλά αυτή η παραλιακή κωμόπολη δε μου άρεσε καθόλου





Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα δεις και έναν έλληνα από κάτω





Ακόμα κι εκεί η κίνηση πραγματικά απίστευτη. Παντού ουρές αυτοκινήτων, αστυνομικοί, μπλόκα. Σε ένα σημείο του δρόμου με διακεκομμένη γραμμή πήγα να προσπεράσω ένα λεωφορείο και άρχιζαν όλοι να μου παίζουν φώτα, ένας είχε βγει ο μισός απ’ το παράθυρο του, όλοι τους με ένα μορφασμό “ μα τι κάνεις!!” οπότε κατάλαβα τι παίζεται.
Επέστρεψα στο δωμάτιο και το απόγευμα κατεβήκαμε στο Κοτόρ με το Βασίλη περνώντας από το τούνελ του τρόμου

Μπήκαμε στο κάστρο και ανεβήκαμε στα τείχη του

[Slane]

Για το Κοτόρ κρατούσα πολύ μεγάλο καλάθι και απογοητεύτηκα. Οκ, είναι – πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη – ένα πολύ όμορφο φιόρδ με εξίσου όμορφα τοπία αλλά τίποτα περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι ερχόμενοι από τη χλιδή της Κροατικής ριβιέρας και του Ντουμπρόβνικ ήμασταν επηρεασμένοι αλλά εγώ όσο ήμουν στο Μαυροβούνιο δεν έβλεπα την ώρα να φύγω λόγω της αφόρητης κίνησης και της γενικά άναρχης εικόνας










Πάντως τα χρώματα του το σούρουπο ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακά









Σίγουρα εκείνο το κάστρο θα είχε εκπληκτική θέα αλλά που να τρέχεις..

[Slane]

Μετά από λίγο αρχίσαμε την περιήγησή μας στο εσωτερικό του παραλιακού κάστρου. Η σύγκριση με του Ντουμπρόβνικ της προηγούμενης μέρας αναπόφευκτη. Πολύ λιγότερος κόσμος (δεν ήταν κακό αυτό ) γραφικά μεν, αλλά λιγότερο όμορφα

[Slane]

Ποιος τυχερός τουρίστας να έμενε εδώ..

















Πετύχαμε και την αναχώρηση ενός πελώριου κρουαζιερόπλοιου το οποίο έκανε μανούβρα πίσω απελπιστικά αργά ώστε να απολαύσουν το τοπίο και να φωτογραφίσουν οι επιβάτες του στις κουπαστές





Κινέζοι παντού




Για το τέλος της βραδιάς δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο. Τα μεσημέρια μας έβρισκαν στους δρόμους οπότε κι απόψε το βράδυ βρήκαμε ένα όμορφο στέκι εντός του κάστρου, τσιμπήσαμε κάτι κι επιστρέψαμε στο Radanovici για νανάκια.


Συνεχίζεται..

[Markas]

Δε ξέρω γιατί δε σου άρεσε το Κότορ. Εγώ από τις φωτογραφίες το βρίσκω πολύ όμορφο αλλά σίγουρα η υπερβολική κίνηση ίσως σας χάλασε την εικόνα. Ελπίζω σύντομα να καταφέρω να πάω και εγώ από εκεί για να δω με τα μάτια μου τις εικόνες που μέχρι τώρα απολάμβανα από ταξίδια άλλων.

[Slane]

Φίλε Νίκο επειδή ταλαιπωρηθήκαμε πολύ και κάθε φορά στους δρόμους. Φαντάσου τα 86 km από το Cavtat μέχρι εκεί που μέναμε βγήκαν με δύο καφέδες 4 και κάτι ώρες. Αυτό συνέβαινε σε όλες τις ακτές του Μαυροβουνίου και ήταν πάρα πολύ εκνευριστικό

[Slane]

Παρασκευή 16.8
Radanovici (Montenegro ) – Sarajevo (Bosnia) 277 km


Η μέρα αυτή με βρίσκει να ανυπομονώ να φύγω και γιατί δε μου άρεσε το Μαυροβούνιο ως τώρα αλλά και γιατί έχω πληροφορηθεί ότι η διαδρομή από το Κοτόρ για Σεράγεβο είναι καταπληκτική. Επιπλέον πηγαίναμε στο Σεράγεβο που τόσα πολλά είχα ακούσει και τόσο πολύ ήθελα να δω. Αφήσαμε το Radanovici, περάσαμε από το τούνελ του τρόμου για τελευταία φορά, σταματήσαμε στο Κοτόρ για πρωινό και μετά ανηφορίσαμε στα όρη του Μαυροβουνίου περνώντας πάλι σχεδόν ολόκληρο τον όρμο της περιοχής. Μόλις φύγαμε από την παραλία η διαδρομή ήταν μια χαρά, πολλές πολλές στροφές χωρίς καθόλου κίνηση.

Περίπου μετά από μια ώρα φτάσαμε στα σύνορα Μαυροβουνίου - Βοσνίας όπου εκεί μας περίμενε ένα ευτράπελο. Στον έλεγχο κατά την έξοδο από το Μαυροβούνιο βλέπουμε μπροστά μας μόλις 4 οχήματα και λέμε ωραία θα περάσουμε χωρίς καθυστέρηση. Βρεθήκαμε όμως να περιμένουμε περισσότερο από 20 λεπτά κι αναρωτιόμασταν με το Βασίλη τι μπορεί να συνέβαινε. Όπως μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία μέσα στον μεταλλικό κλωβό υπήρχαν δύο συνοριοφύλακες, ένας για κάθε κατεύθυνση. Σε κάθε όχημα ζητούσαν τα έγγραφα που ήθελαν και μετά άνοιγαν την πόρτα και πήγαιναν μέσα στο σπιτάκι όπου υπήρχε ένας υπολογιστής, περνούσαν τα στοιχεία και περίμεναν να δουν αν όλα ήταν καλά. Μετά έβγαιναν από το σπιτάκι άνοιγαν την πόρτα από τον κλωβό, σου έδιναν τα έγγραφα σου και έφευγες. Στο επόμενο όχημα το ίδιο βιολί πάλι, πέρνανε τα έγγραφα πήγαιναν στο σπιτάκι, καταχωρούσαν δεδομένα, περίμεναν και επέστρεφαν. Η βλακεία τους χτυπούσε κόκκινα..





Η Βοσνία ήταν η ομορφότερη χώρα από άποψη φυσικής ομορφιάς. Μας κέρδισε από τα πρώτα km.
Η λίμνη Bilecko





Πολύ πράσινο και πολλά νερά παντού. Εδώ το σημείο που κάτσαμε για τον πρώτο μας καφέ επί βοσνιακού εδάφους











Η διαδρομή στη συνέχεια όσο πήγαινε γινόταν ακόμα ομορφότερη και εγώ δεν προλάβαινα να φωτογραφίζω.

[Slane]

Με πολλά τούνελ άλλων εποχών













Ποτάμια παντού

[Slane]

Ώσπου φτάσαμε στο Σεράγεβο. Η ζέστη αφόρητη και σήμερα, κι εδώ πολλά πολλά έργα και έχουμε να βρούμε το ξενοδοχείο μας χωρίς να δουλεύει το gps. Επιστράτευσα το κινητό μου με λίγο ψάξιμο και λίγο εκνευρισμό βρήκαμε το ξενοδοχείο. Αφήσαμε τα πράγματα και εγώ κλασσικά πήρα τους δρόμους. Αρχικά ρώτησα πόσο απείχε το τούνελ του Σεράγεβο που ήθελα να δω και μου είπαν ότι είναι 12 km εκτός πόλης, μου έφυγε η ιδέα αλλά τώρα το έχω μετανιώσει. Αφορμή να ξαναπάω # 2..

To Σεράγεβο είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με πληθυσμό γύρω στους 327.000. Περιβάλλεται από τις Δαλματικές Άλπεις και βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Miljacka.
Η πόλη είναι γνωστή για την παραδοσιακή πολιτιστική και θρησκευτική πολυμορφία της , με μουσουλμάνους , ορθόδοξους , καθολικούς και οπαδούς του Ιουδαϊσμού να συνυπάρχουν εκεί για αιώνες . Λόγω της μακράς και πλούσιας ιστορίας του αλλά και της θρησκευτικής και πολιτιστικής ποικιλομορφίας το Σεράγεβο αποκαλείται η « Ιερουσαλήμ της Ευρώπης » ή« Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων » . Ήταν μέχρι πρόσφατα η μόνη μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη που είχε τζαμί , καθολική Εκκλησία , ορθόδοξη Εκκλησία και συναγωγή στην ίδια γειτονιά





Είναι μια πόλη με τη δική της γοητεία. Μια πόλη πολυπρόσωπη. Υπάρχει η μια της όψη της σύγχρονης, ευρωπαϊκής πόλης
Με μερικούς ουρανοξύστες σαν αυτόν, τον πύργο Avaz Twist 176 μέτρων στο ύψος. Εκεί στεγάζεται η Dnevni avaz, μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Βοσνίας. Ο συγκεκριμένος ουρανοξύστης κατασκευάστηκε σε μόλις δύο χρόνια και είναι ιδιαίτερος λόγω της περιστροφικής εμφάνισής του





με τον καθεδρικό του





Αγορά φρούτων και λαχανικών

[Slane]

Υπάρχει και μια άλλη όψη της πόλης, της οριεντάλ (να σας βάλω και λίγο στο κλίμα..)

Video from : www.youtube.com

με τους πολλούς μιναρέδες









Τα σοκάκια της παλιάς πόλης με τα όμορφα μαγαζάκια





Με το σήμα κατατεθέν του Σεράγεβο και πιο συνηθισμένο μέρος συνάντησης ντόπιων και μη, το Sebilj, ένα ξύλινο σιντριβάνι στο κέντρο της πλατείας Bascarsija που φτιάχτηκε από τον Μεχμέτ πασά το 1753

[Slane]

Το τζαμί Gazi Husrev με το σιντριβάνι του





Μουσουλμάνοι σε στιγμή προσευχής





Η μεσαία κοπέλα ήταν ίσως η ωραιότερη που είδα στις επτά ημέρες του ταξιδιού κι ας ήταν τα περισσότερα της χαρακτηριστικά κρυμμένα





Κι εδώ το εσωτερικό του τζαμιού. Κάπου εδώ τα βλέμματα των γύρω μουσουλμάνων άρχισαν να αγριεύουν κι επειδή δε σηκώνει η πλάτη μου το ξύλο άφησα το χώρο






Πολλά πανέμορφα σοκάκια με όμορφα ανατολίτικα μαγαζιά. Νόμιζα ότι βρισκόμουν σε κάποια πόλη του Ιράν ή του Τουρκμενιστάν και όχι σε πόλη της Ευρώπης

[Slane]

Κι αυτό είναι το Morica Han το οποίο ήταν μια ενδιάμεση στάση ανάπαυσης για τα καραβάνια στην αρχαία εμπορική διαδρομή μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το μέρος που ξεκουραζόντουσαν οι ταξιδιώτες και τα άλογά τους έχει μετατραπεί σε ένα όμορφο καφέ

















Αυτό είναι το πιο ιστορικό σημείο της πόλης.H λατινική γέφυρα πάνω από τον ποταμό Miljacka. Στο άκρο της ήταν ο τόπος της δολοφονίας του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου της Αυστρίας το 1914 η οποία έγινε και αφορμή για το ξεκίνημα του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου





Το μουσείο του Gazi Husrev





Όπα τι έχουμε εδώ ..

[Slane]

Και υπάρχει και η όψη του πολυβασανισμένου Σεράγεβο. Το τέρας του πολέμου και μάλιστα του πιο ανηλεούς, του εμφύλιου πέρασε πολύ πρόσφατα από εκεί. Σε όποιο σημείο της πόλης κι αν βρεθείς υπάρχουν σε κάθε παλιό κτίριο από πέντε έξι έως πολλές εκατοντάδες τρύπες από κάθε λογής πυρά πυροβόλων όπλων.

Under siege..












Η πολιορκία του Σεράγεβο ήταν η μεγαλύτερη πολιορκία πρωτεύουσας στην ιστορία των σύγχρονων πολέμων. Διήρκεσε τρεις φορές περισσότερο από την πολιορκία του Στάλινγκραντ και ένα χρόνο περισσότερο από την πολιορκία του Λένινγκραντ





Μετά την ανεξαρτητοποίηση της Βοσνίας από τη Γιουγκοσλαβία , οι σερβοβόσνιοι περικύκλωσαν το Σεράγεβο με 13.000 άνδρες οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στους γύρω λόφους . Από εκεί έβαλαν κατά της πόλης με όλμους , αντιαεροπορικά , βαριά πολυβόλα , εκτοξευτές πυραύλων αλλά και με ελεύθερους σκοπευτές .Η βοσνιακή άμυνα μέσα στην πολιορκημένη πόλη που αριθμούσε περίπου 70.000 στρατιώτες ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένη και συνεπώς ανίκανη να σπάσει την πολιορκία .
Εκτιμάται ότι από την πλευρά των βοσνίων χάθηκαν κοντά στους 8000 στρατιώτες και 5500 χιλιάδες άμαχοι ενώ από την πλευρά των σερβοβόσνιων οι νεκροί και αγνοούμενοι έφτασαν περίπου τους 2200 (wiki)





Ποιος να βρισκόταν άραγε σε αυτή την πολυκατοικία..









Πραγματικά όσο αναίσθητος και να είναι κανείς σφίγγεται το στομάχι του με όλες αυτές τις εικόνες