Μετά τα ανεβοκατεβάσματα (που πολύ μου άρεσαν αν και στην αρχή τα'χα δει όλα) κάναμε και ένα πέρασμα πάνω σε κάτι γρασίδια (ιδιαίτερα δύσκολο για τον ήρωα με τα ασφάλτινα τον κύριο Slane), ένα πέρασμα χαντακιού με άλμα και μια αρκετά γλιστερή ανάβαση. Υλικό από δω δεν έχουμε καθότι οι φωτογράφοι μας αρνιόντουσαν να βγάλουν τα χέρια από τις τσέπες!!
Η χλωρίδα στο κράνος του κυρίου sugariadi είναι από την τελευταία χρονομέτρηση στην πίστα. Του άρεσε το οικοπεδάκι και είπε να το αγοράσει. Άρεσε όμως περισσότερο στο μπροστινό φτερό του μιας και αποφάσισε να αποχωριστεί το XT και να μείνει εκεί..
Οι δείχτες του ρολογιού δείχνουν 17:30 και όλοι μας είμαστε εξουθενωμένοι από την κούραση μετά από 7:30 ώρες μαθημάτων, κατεψυγμένοι από το κρύο (περισσότερο όσοι δεν συμμετείχαν) και πεινασμένοι σαν λύκοι! Αλλά παράλληλα όλοι αισθανόμασταν πως το μάθημα που μόλις είχε τελειώσει μας είχε προσφέρει γνώσεις που θα χρησιμοποιηθούν στις μελλοντικές βόλτες μας. Αν άξιζε; Και με το παραπάνω θα έλεγα! Το φωτογραφικό υλικό δεν μπορεί να αποτυπώσει σε καμία περίπτωση αυτά που μάθαμε (ή επαναλάβαμε). Προσωπικά το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους!
Ε, και μετά ξέρετε... ως είθισται πήγαμε και την κάναμε ταράτσα σε σουβλακερί της περιοχής...
Και του χρόνου παιδιά να'μαστε καλά και να το επαναλάβουμε!
Δημήτρη Χελιώτη, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες!